Bij de uitgang van het Kastanjebos stond het Kapelleke van het Heilig Trezeke (Heilige Theresia van Lisieux).
Dubbel klik op een foto om te vergroten – double click on a picture to enlarge
Dit kapelletje werd in 1930 opgebouwd. Dokter Sluyts en zijn echtgenote gaven in dat jaar aan de kerkfabriek van de Sint-Martinuskerk van Rijmenam de toelating om op enkele luttele vierkante meter van hun eigendom ‘gebouwen op te richten’. Zijzelf woonden in een riante villa op dit domein. Het was uiteindelijk Josephine Portael, echtgenote van meester Karel Alewaters, die dit kapelletje liet bouwen uit dankbaarheid omdat ze gespaard bleef van een heelkundige ingreep. (Wat een geluk ik moet dus geen kapelletje laten bouwen 🙂 )
Verjaardag 15 oktober: Sint-Trezeke plukt het laatste bezeke.
Hop we gaan verder… Ik fotografeer vanop de straat wat zonnebloemen die in een tuin staan
en de alerte bewoners komen op me af om te vragen wat ik aan het doen ben. Foto’s nemen mevrouw van de zonnebloemen. Ah. Nog een vraag waar ik woon en waarom ik dat niet in mijn dorp doe. Wat variatie mevrouw. Begrip. En dan doet ze een heel verhaal over huurders… ik bespaar het jullie.
Aan het einde van de straat staat het kapelleke aan de school.
Dit kapelletje met het wellicht nog oorspronkelijke Lieve-Vrouwenbeeld zou opgericht zijn in de jaren twintig, dertig van vorige eeuw door juffrouw Maria Roofthooft wiens ouderlijk huis hier vlakbij stond. Zij was een erg godvruchtige vrouw en verpleegster van beroep. Ze heeft onderpastoor Steens tijdens de Eerste Wereldoorlog tot bij zijn vroegtijdige dood in 1916 verzorgd. Het beeld van Onze-Lieve-Vrouw, is hetzelfde als het oorspronkelijke, maar nu verdwenen beeld aan de school van de Mart.
Rond het dorpsplein aangekomen kan je niet naast de purperen bloemen kijken.
Nog foto’s genomen van de Sint-Martinuskerk maar daar maak ik een apart logje van.
Verder op zoek naar het volgende kapelletje. Mijn oog viel eerst op enkele verlaten zwaluwnesten, denk ik toch. Ze waren nog genummerd ook.
En weer was ik dat kapelletje voorbij maar gelukkig was het aan hetzelfde huis boven de voordeur.
Deze niskapel werd gemetst in de periode dat de Belgium Mariae kapelletjes overal aan de muur verschenen.
Nog één kapelletje te vinden, ik nader het einde van de wandeling. Mijn bovenbenen voelen het maar we doen de wandeling uit. Bloeiende bloemen en een kruidentuintje trekken mijn aandacht.
En daar verrijst de Sint-Eloy kapel.
Kapel gelegen in een omhaagd perkje, op de hoek van de Amerstraat. In 1986 heropgebouwde, bakstenen kapel op rechthoekige plattegrond onder licht geknikt zadeldak (nok loodrecht op de straat, leien), ter vervanging van de gecementeerde, gelijkaardige kapel van 1826. Bij de aanleg van een nieuwe brug over de Dijle, moest de kapel immers verplaatst worden. Spitsboogdeur van glas en ijzer in zandstenen omlijsting met imposten.
Interieur met bepleisterd tongewelf en gerecupereerd altaar van gemarmerd hout met gepolychromeerd houten beeld van Sint-Eloy (1826); rechts gedenksteen verwijzend naar 600 jaar Sint-Eloysverering op deze plaats; in de 16de eeuw stond hier in de nabijheid reeds een kapel, volgens O. Vandeputte van 1370, die tijdens de Slag bij Rijmenam in 1578 vernield werd.
Nu terug naar het heemmuseum ’t Smiske en geen café of terras dat open is. Gelukkig heb ik nog een boterhammetje met belegen kaas bij en een flesje water.
Aja ik werd bijna van het voetpad gereden door een bende wielerterroristen op zoek naar een café, ze vonden er ook geen en dropen af.
Mijn training van vandaag zit erop, naar huis dus.
Einde – Bron: erfgoed
PS: de volgende keer dat er een vrijmetselarij route (2017) is in Leuven, stap ik die af. Kwestie van evenwicht.
