Tag: macrophotography

Viooltje – violet

Published on by mijnnikonenik47 Comments

Ik houd zo van viooltjes,
met hun fluwelen gloed.
Als ik aan hun gezichtjes denk,
ruik ik hun geur, zo aangenaam, zo zoet.

Ieder voorjaar vul ik manden,
met hun bloemen teer en fijn.
Vol met geur en kleurenpracht.
Dan is mijn tuintje vol met zonneschijn.

Stil ga ik dan zitten kijken,
met geur en kleur in overvloed.
Ik voel mij dan gelukkig.
Het leven is dan heerlijk….en zo goed.

Antje.

Op safari in eigen land – on safari in my own country (18 foto’s)

Published on by mijnnikonenik46 Comments

Nadat we ons eindelijk hadden kunnen afwennen van die mooie wiegende vlasvelden, reden we door naar onze uiteindelijke bestemming van de dag namelijk Drongengoedbos.

“Drongengoed” was een heel verre herinnering. Een herinnering aan een lieve tante in Ursel waar ik veel een graag naar toe ging in de vakanties zowel met mijn ouders als alleen met mijn fiets. En van daar uit ben ik wel eens met neefjes en nichtje(s) naar het Drongengoed geweest. Was er dan kermis, een vliegshow? Ik weet het niet meer… Fotorantje was er ook al eens eerder gaan wandelen maar er was blijkbaar ruimte genoeg voor een tweede keer en wij dus weg.

Een rondje kruidtuin, waar heel weinig te beleven viel en een klein toertje speelbos vooraleer we ons gingen neervleien buiten op een terrasje om iets te eten. Even de benen strekken was goed, tenslotte had ik al een hele trot met de auto achter de rug.

Fotorantje hield de lucht goed in de gaten, ze had gelezen dat er (onweers-)buien vanaf een uur of twee in de namiddag konden opzetten. Om 14 u zag de lucht er goed uit en trokken we aan de hand van ons plannetje maar eens op wandel. We waren net vertrokken toen we een drinkplaats voor vee zagen.

en Fotorantje had al iets in het snuitje! Ze kon het denk ik nog snel op de foto zetten, ik niet… Een ree. Ze ging er als een haas vandoor.

Die bridgecamera speelt me soms parten als ik snel moet zijn, de scherpstelling lukt me dan niet altijd tijdig … maar ja hij is zo handig om mee te nemen (sonyRX10). Een diepe zucht…

Onze bedoeling was om naar de ‘koeien’ te gaan kijken die op ons plannetje stonden. Die lopen in het Maldegemveld.

Het Maldegemveld ligt in het zuidelijke deel van de gemeente Maldegem en maakt deel uit van het Landschapspark Drongengoed. Het afwisselende landschap vormt een lappendeken van paarse heidevlekjes en eiken-berkenbossen. En misschien kom je op je wandeling wel één van de damherten of gallowayrunderen tegen.

In de late middeleeuwen was het Maldegemveld een uitgestrekt veldgebied met soortenrijke heidevegetaties. Toen waren er verschillende visvijvers in de Vlaamse Zandstreek. De afgelopen eeuwen werden veel van die ‘veldvijvers’ omgezet naar akkers of weides, waardoor de bijzondere fauna en flora verloren ging. De bodem in het gebied bestaat uit matig natte gronden, terwijl een ondiepe kleilaag ervoor zorgt dat er een tijdelijke grondwatertafel ontstaat in de winter en lente. Hierdoor vind je er heel wat vennen en vochtige heidehabitats. Ook typisch voor het Maldegemveld is het dambordpatroon van dreven.

En daar tussen de struiken dicht bij een drinkplaats zagen we nog een ree, we hadden dit echt niet zien aankomen. Ze was aan het grazen, schonk ons geen aandacht. Wij maar stilletjes tot ze toch eens op zou kijken en toen ze het uiteindelijk deed bleef ze ons maar aankijken met gespitste oortjes. Heerlijk was dit… Nadat de ree zich teruggetrokken had in de groene struiken trokken wij ook verder op onze wandeling.

We kwamen nog door diverse poortjes en het vlonderpad dat door een stukje heidegebied liep

en daar troffen we de gallowayrunderen. Die wilden zich door mij niet laten fotograferen 🙂

Nog snel een lieveheersbeestje en dan op onze stappen terugkomen, het onweert en de sluizen barsten open.

Jammer dat we toch die foto niet genomen hebben, twee kletsnatte vrouwen in T-shirt, eentje met een sjaaltje op haar hoofd, de andere een zonnehoed en nat tot op ons onderbroek. Nergens een plekje om te schuilen. Twee verzopen katten…

We arriveerden bij de Drongengoedhoeve, de zon begon te schijnen en gaf warmte. We konden lekker opdrogen onder het genot van een pannenkoek en weer op krachten komen. De 7,5 km had ons goed te pakken.

Het was een zalige dag!