lentegevoel – spring feeling

Lente in aantocht

Wereld draait om corona

Klok een uur vooruit

De wilgenkatjes bloeien – the willow cats are blooming

De wilgenkatjes staan in bloei. Er komt nu volop stuifmeel binnen. Het voorjaar is echt begonnen.

De bloeiwijze van de wilg heeft de vorm van een katje en groeit uit de zijknoppen van een eenjarige twijg. De pluizige zaden worden door de wind verspreid, maar zijn slechts korte tijd kiemkrachtig. De meeste soorten zijn te vermenigvuldigen door middel van stekken.

Wilgen zijn pioniersoorten met een grote lichtbehoefte. Wilgen komen in Nederland en België veel voor langs sloten en plassen. Wilgen houden namelijk over het algemeen van een vochtige bodem en groeien zeer snel.

Een extraatje: je verjaardag vieren in moeilijke tijden, het kan leuk zijn! Creativiteit! Dank lieve blogstertjes 🙂

Schaapjes – sheep

Een fietstochtje van 5 km, eerder wat rondrijden in het dorp, apotheek, brood en wat beleg… Frisser vandaag dan de vorige twee dagen, eergisteren toerde ik 25 km en gisteren zat ik een drietal uur op mijn terras in het zonnetje met een goed boek. Zelfs mijn klein parasolletje moeten bovenhalen om wat schaduw op mijn hoofd te hebben. De lente zet haar poorten open, planten en bloemen ontluiken en dieren worden geboren.

Helaas ook in tijden van corona begraaft vandaag een oud-collega zijn vrouw, 70 jaar en horen je naasten dat er in hun familie iemand kanker heeft. Het leven raast verder…

oude wijfjes :-) of ipheion uniform

De witte stervormige bloemetjes van Ipheion uniflorum of Oude wijfjes, voorjaarster, verschijnen in de periode maart-april. Ipheion uniflorum is ongeveer 15-20 cm hoog en aan ieder steeltje verschijnt maar één bloemetje. Het blad is grasachtig en lijkt wel wat op bieslook.

De standplaats dient zonnig en de bodem goed waterdoorlatend te zijn. Ipheion uniflorum is een mooi bolgewasje om langs een pad te zetten. Ipheion uniflorum kan ook in de voorste rij van een (vaste planten) border geplant worden.

Ipheion uniflorum is a species of flowering plant, related to the onions, so is placed in the allium subfamily (Allioideae) of the Amaryllidaceae. It is known by the common name springstar, or spring starflower. Along with all the species of the genus Ipheion, some sources place it in the genus Tristagma, but research published in 2010 suggested that this is not correct. It is native to Argentina and Uruguay, but is widely cultivated as an ornamental and reportedly naturalized in Great Britain, France, Australia, and New Zealand.

Is dit niet toepasselijk 🙂 ?

Fietsen in tijden van – corona – cycling in times of

GISTEREN. Opgedragen aan de mensen die het wat moeilijker hebben. Een hart onder de riem.

Het is zondag, een coronazondag, weer een dag alleen. Ga ik de hele dag binnenzitten? Zin om te wandelen heb ik niet. Een leeg dorp, te ver te voet naar de natuur. Goed dan nemen we de fiets. Voor de tweede keer deze week haal ik hem van stal. Ik rij naar de Dijle en neem de Pater Damiaandijk, links vandaag, voor de eerste keer in mijn leven. Nieuwe natuur toont zich.

Hoog op de fiets en boven de Dijle waan ik me terug in mijn jeugdjaren, fietsen in de natuur, vrijheid… Goed ingepakt, dikke jas, handschoenen, sjaal en muts, de zon in de ogen, toch druppelt er een traan over mijn wangen, niet van verdriet maar van de koude. De zon schijnt, er staat een blauwe lucht maar de wind is strak en koud.

Ik ben om één uur gestart met mijn toertje. Nog niet het warmste moment, maar ik vreesde voor teveel volk als het later werd. Kwam al heel wat wandelaars en fietsers tegen maar wat wil je absoluut niet tegenkomen op zo’n pad?

1. twee wielerterroristen naast mekaar die niet willen wijken
2. een 15-jarige oen die een voetganger voorbij steekt, terwijl ik die voorbijsteek in de andere richting
3. twee ruiters naast mekaar die niet willen wijken => even midden van de straat rijden (knipoog)
4. door de bocht rijden terwijl er iemand op jouw gedeelte afkomt in de tegengestelde richting

Heel wat mensen houden zich wel aan de regels en we knikken, zeggen dag, lachen of zwaaien eens.

Na enkele kilometers rijd ik van de dijk af en ga nog wat kilometertjes rijden in een lus om terug thuis te geraken. Een aantal ervan zijn tegen wind. Jakkes dat is duwen, ook met een elektrisch paard. Mijn luchtwegen of longen doen pijn, de kou zet er zich op en plots denk ik terug aan dat onderzoek van meer dan 20 jaar terug, ja juist, ik heb een longwegvernauwing (verminderde capaciteit bij het uitblazen van de lucht). Moet hier ooit eens een anekdote over vertellen, misschien??? ja misschien *** Na een ritje van zo’n 12 km ben ik terug thuis.

Ik schenk mij een koffietje in en neem twee speculaasjes. Tijdens mijn tocht zag ik hele gezinnen zonnen op het terras. Zou ik ook kunnen zonnen op mijn terras? Ik trek naar buiten, vlei mij neer in mijn ligstoel (krijg maar geen rare gedachten 🙂 ) en kom er de twee volgende uren niet meer uit. Heb ik een boek bij? Neen helemaal niet. Alleen mezelf en de geluiden die ik kan opvangen, een overvliegend vliegtuig met coronapotentiëlen, cabrio’s, SUV’s, oldtimers, motards. Die vier laatsten hielden zich al helemaal niet meer aan de snelheidsregels want die bestaan niet meer in tijden van corona (let er maar eens op als je met de wagen gaat winkelen…) en waarom die allemaal onderweg waren? Ook voertuigen met vier of vijf personen, ouders met de kinderen. Moesten die ook niet thuis blijven?

Maar toch trek ik me terug in de stilte die af en toe neerdaalt, soms verblijdt door de kwetterende vogels.

Al een aantal dagen spookt de naam Gabriel García Márquez door mijn hoofd en denk ik aan zijn boeken honderd jaar eenzaamheid en liefde in tijden van cholera geschreven in de jaren 1967 en 1985.

EENZAAMHEID: jezelf oprollen van kop tot teen – copyright ikke 🙂

Zennegat – Belgium / 1 (9 pics)

Zondag 15 maart had het KMI een relatief mooie warme dag beloofd. Nog vrij om te staan en gaan waar we wilden, met de nodige afstand, trok ik naar het Zennegat.

On Sunday March 15, the RMI promised a relatively nice warm day. Still free to stand and go where we wanted, with the necessary distance, I went to the Zennegat.

Het Zennegat is de plaats in Battel te Mechelen waar verschillende waterlopen samen lopen. De Zenne komt er samen met het Kanaal Leuven-Dijle (de Leuvense vaart) en stromen dan in de Dijle, die enkele honderden meters verder dan weer samenvloeit met de Nete om alzo de Rupel te vormen. Het stukje Dijle tussen het Zennegat en de monding in de Rupel wordt in de volksmond de Koestaart genoemd.

The Zennegat is the place in Battel in Mechelen where different watercourses run together. The Zenne meets the Leuven-Dijle Canal (the Leuven canal) and then flows into the Dijle, which merges several hundred meters further with the Nete to form the Rupel. The piece of Dyle between the Zennegat and the estuary in the Rupel is popularly called the Koestaart.

Veel mensen hadden hetzelfde idee om er op uit te trekken en er was dan ook veel volk te been en met de fiets.

Many people had the same idea to go out and there was a lot of people on foot and by bike.

Ook de watervogels waren goed vertegenwoordigd maar die zaten echt wel te ver om er met mijn 600 mm lens bij te geraken. Jammer.

The waterfowl were also well represented, but they were really too far to get there with my 600 mm lens. Unfortunately.

Het weer voelde helemaal niet zo lekker, het was koud, fris, bewolkt en winderig. Morgen gaan we toch nog een stukje bekijken.

The weather didn’t feel very good at all, it was cold, fresh, cloudy and windy. Tomorrow we will go and have another look.

Wordt vervolgd – to be continued

magnolia – beverboom

Magnolia (beverboom) is de naam van het typegeslacht van de Magnoliafamilie (Magnoliaceae). Het geslacht is in West-Europa niet inheems en is hier het bekendst vanwege de rijk bloeiende soorten en kruisingen die in veel tuinen en parken zijn aangeplant.

Magnolia is a large genus of about 210 flowering plant species in the subfamily Magnolioideae of the family Magnoliaceae. It is named after French botanist Pierre Magnol.

een overlever – a survivor

Deze witte krokussen hebben de natte weken overleefd en konden zaterdag 14 maart hun kelkjes openen voor de zon (en voor mij 🙂 ).

These white crocuses survived the wet weeks and were able to open their chalices for the sun on Saturday March 14 (and for me 🙂).

De boer haalt zijn paard van stal – the farmer takes his horse from the stable (3 pics)

YES! De boer haalt zijn paard van stal, ik heb mijn stalen ros van stal gehaald. Na 40 jaar fiets op stal, geen tijd, geen goesting, auto nemen, niet meer kunnen door medicatie en een nieuwe heup operatie, ben ik voor het eerst weer op de fiets gestapt.

Zoiets verleer je niet! Maar je moet je benen rondgedraaid krijgen. Als kind van 3 jaar fietste ik al naar school en dat was iedere dag toch een 12 km. Tijdens vakanties maakte ik rondjes tussen de 50 en 100 km terwijl mijn ouders niet wisten waar ik naar toe was. Ik ook trouwens niet op voorhand 🙂 . Ik fietste, het was mijn enige mogelijkheid om met iemand in contact te komen. En als we nu beperkt worden om andere redenen, dan gaan we weer fietsen. Kunnen ze niet zeggen dat ik te ver van huis ben, want 50 km zit er voorlopig niet in 🙂 . Vandaag 8 km en daar was ik heel gelukkig mee. Die oude benen kunnen iets meer dan enkele jaren terug!

De paardjes zijn ook van stal gehaald want vorige week waren ze nog niet in de wei. Ze graasden er lustig op los.

De prachtige bloei van de sleedoorn deed mij even de hand op de rem zetten. Nu de batterijtjes van de fiets terug opladen en wie weet de komende dagen als het weer een beetje mee wil, dat we nog eens het paard van stal halen!

Het einde van de eerste volledige dag onder de strenge corona-maatregelen.

Retraite – Retreat / stilte tuin – silent garden / 4 (15 pics)

magnolia – tulpenboom

Was ik niet in de hemel, dan was ik toch in de stiltetuin van het Ursulinenklooster te Tildonk.

Engelenburcht

De openstaande poort en de Engelenburcht, niet die in Rome noch die in NL, verwelkomen je in de tuin.

Mijn blik ging onmiddellijk de richting van de bloeiende magnolia uit. Aan die schoonheid kan ik niet weerstaan. Toch trek ik even verder de tuin in.

Ook hier heeft de regen van de laatste weken toegeslagen.

Ik heb jullie rustig laten genieten van nog hoekjes en kantjes van de tuin.

Lindendreef: architectuur met religieuze inslag als inspiratie voor snoeivorm.

Vooraleer te vertrekken, gun ik mezelf nog een pleziertje.

Dit was mijn eerste corona-wandeling. Ik wens jullie een goede gezondheid en hou het veilig voor jezelf en anderen.

EINDE