Een verzameling van de libellen die ik deze zomer heb kunnen fotograferen.
A collection of the dragonflies that I was able to photograph this summer.
dubbel klik op een foto om te vergroten – double click on a picture to enlarge
Vrijdag 6 september, het KMI voorspelde 19 à 20 ° en pas bewolking in de late namiddag. Tijd dus voor een klein uitstapje. De “wandeltocht kapellekes” te Rijmenam.
Het vertrekpunt was het heemmuseum ‘t Smiske. Het museum, ondergebracht in een oude hoeve, zet je een stap terug in de tijd. De blokmakerij draait opnieuw en uit de oven komt de geur van versgebakken brood. Zoetekauwen zullen ongetwijfeld moeilijk weerstaan aan de ‘neuzekes’ en ‘kloefkes’ in de authentieke snoepwinkel.
Dubbel klik op een foto om te vergroten – double click on a picture to enlarge
Een tiental meter verder liep ik de Karel Jonckheere tuin binnen. Dichter Karel Jonckheere heeft in Rijmenam een standbeeld en een eigen pleintje gekregen in de buurt waar hij woonde. Geboren in Oostende 1906 en overleden in Rijmenam 1993.
WOORDEN MOGEN ALLEEN DIENEN OM DE STILTE TE VERBETEREN
Aan het einde van de tuin zag ik mijn eerste kapelletje: Sint-Janskapel.
Ook al is de kapel onder deze naam bekend, toch is ze niet toegewijd aan Sint-Jan. Het is wel degelijk een Lievevrouw kapel, maar ze staat op de Sint-Janshei. Oorspronkelijk hing er op de Sint-Janshei een Lieve-Vrouwenbeeld aan een boom. Toen in 1832 het oude kasteel van Hollaken werd afgebroken, heeft men de huidige kapel gebouwd. Twee marmeren zuilen van de galerij van het kasteel dienden als versiering aan de voorzijde. De beuken kwamen er in 1840. In de kapel bevindt zich een beeld van Onze-Lieve-Vrouw-met-de-Glimlach dat door pastoor Roosbroeckx (1947-1969) werd aangekocht. In 1981 werd de kapel gerestaureerd door de gemeente en werden de twee oude kolommen vervangen door twee nieuwe in Franse zandsteen.
Er was een uitnodiging om op een bankje te gaan zitten
hier zit je goed
maar zeg nu zelf, vind jij dat goed?
Ik vertrok op zoek naar mijn volgende kapelletje. Ik had niet verwacht dat het zo klein was, dus maar even terugkeren op mijn stappen en dan eindelijk onder het dak van een huis zag ik het hangen. Door dat heen en weer geloop ben ik de informatie vergeten te noteren 🙂 van dit O.L.Vrouw kapelleke.
Op de weg naar mijn volgend kapelletje zag ik een mooi gebouw. Na even opzoeken op internet vond ik dat het Woonzorgcentrum Zonneweelde is. Vermoedelijk is dit het oorspronkelijk gedeelte want het centrum is enorm uitgebreid.
Ik vervolgde mijn weg en het te volgen padje liep door het Kastanjebos… Het Kastanjebos (domein Sluyts) werd in juni 2019 heropend als kinderspeeltuin, skating, beleving en een looppiste van 400 m (nadat het tijdelijk als parking werd gebruikt). Ik zag héél veel eiken en een paar kastanjebomen… Wat er tegenwoordig een bos genoemd wordt. Ooit een bos geweest en de verkaveling toegeslagen?
Onderweg kwam ik ook nog wel wat natuur tegen.
The Kruisheide is a nature reserve in the Belgian municipality of Keerbergen. The 5 ha area is owned by the municipality of Keerbergen and is managed by Natuurpunt. Together with the Pommelsven, the area is one of the last remnants of the Voor-Kempen heathland that used to extend to the municipalities of Tremelo, Keerbergen, Rijmenam and Bonheiden.
Kruisheide bestaat voornamelijk uit heide en een deel bos. Het is een restant van de ‘Keerberghen Heyde’, een schakel in achttiende-eeuwse heidegordel die zich uitstrekte van Bonheiden tot Baal. Op de voedselarme zandgrond ontstond spontaan eiken-berkenbos. Ontginning voor veeteelt leidde tot uitgestrekte heidegebieden. Deze gebieden kwamen de jongste eeuwen onder druk door de toenemende verstedelijking. Vandaag resten ons slechts enkele relicten.
De vegetatie bestaat hoofdzakelijk uit struikhei en bijbehorende korstmossen, buntgras, zandblauwtje, schapenzuring en brem. In het bos vind je grove den en ook zomereik, sporkehout en lijsterbes. Deze soorten komen ook solitair voor op het heidegedeelte. De veldkrekel, hét icoon van Kruisheide, concerteert van mei tot juli. Tientallen soorten solitaire bijen en solitaire wespen leven hier. Typisch zijn heizijdebij, heidezandbij en tal van graafwespen.
Bron: natuurpunt
Het was een vrij winderige dag en zeker om foto’s te nemen van insecten, vlinders of libellen. Iets heel mooi blauw was aan het rondfladderen maar ging niet zitten, een parend koppel vloog ook een hele tijd rond mij, helaas die hadden geen tijd om te zitten. Gelukkig kon ik dan toch twee libellen fotograferen die wel model wilden staan.
En dan maar verder wandelen en het natuurschoon ontdekken.
In een nabij gelegen tuintje zag ik deze.
De paarden hadden even interesse maar het gras was groener.
DIT VESTINGWERK HEEFT WEERSTAND GEBODEN TOT DE LAATSTE OGENBLIK
Toen ik terug thuis was, viel de regen uit de lucht. Dank KMI goed ingeschat 🙂
4 september, de dag zou eindigen met bewolking en regen volgens het KMI en ik wou toch nog even naar buiten. Ben dan maar op de middag vertrokken. De bedoeling was om een wandeling te maken rond het Fort van Duffel – 1,5 km. Het fort bezoeken hoop ik eens te kunnen doen met de kleinkinderen, er zijn leuke apps aanwezig om hen het fort te laten ontdekken.
Het spoorwegfort van Duffel werd eind negentiende eeuw gebouwd om de spoorlijn Brussel-Antwerpen te verdedigen. Het fort is onderdeel van de buitenste fortengordel rond Antwerpen. Door zijn gemengde bouw van bakstenen muren en betonnen gewelven met een onderaardse gang is het een uniek fort. Nu vind je er een belevingstentoonstelling en een brasserie.
Voor een uitgebreider overzicht van de geschiedenis van het Fort van Duffel kan je hier terecht.
Binnen de ringgracht kan je een mini-wandeling doen.
Langs de buitenkant van de ringgracht maak je een natuurwandeling van zo’n 1,2 à 1,5 kilometer (al naargelang de bron) langs vijf informatieve uitkijkpunten.
Dubbel klik op een foto om te vergroten – double click on a picture to enlarge
Voor hondenliefhebbers, binnen de muren mag de hond niet mee, op de wandeling rond de ringgracht wel, aan de leiband.
ENGLISH: https://www.fortduffel.be/en
Zondag 1 september
Ten zuiden van Bonheiden, tussen de Boeimeerbeek en de Dijle ligt Mispeldonk. Het natuurgebied, voor het grootste deel eigendom van Natuurpunt sluit aan bij het Mechels Broek en Cassenbroek. Samen vormen ze een nagenoeg aaneengesloten natuurgebied.
Dubbel klik op een foto om te vergroten – double click on a picture to enlarge
Het gebied bevat verschillende soorten landschappen: van schrale graslanden, hooiweiden met houtkanten, vochtige loofbosjes tot herstelde heidegebiedjes.
Het landschap kreeg vorm op het einde van de laatste ijstijd, zo’n 10 000 jaar geleden. De Mispeldonkhoeve die haar naam gaf aan het gebied, werd reeds vermeld in 1330.
Ik zag dit vlindertje op de Kruisheide, een kleintje, half zo groot als een distelvlinder. Was benieuwd wat de naam van dit fladderaartje was en gelukkig had ik nog een foto (onbruikbaar) waar ik de achterkant van de vleugels kon bekijken, hoop nu maar dat ik juist zit 😉.
De kleine vuurvlinder, een vrij kleine vlinder zoals de naam al aangeeft, vliegt hier in drie generaties. Vliegend is hij moeilijk te herkennen, maar van zodra hij gaat zitten, opent hij zijn vleugels en maakt de warme oranje kleur snel duidelijk om wie het hier gaat.
De kleine vuurvlinder heeft een vleugelspanwijdte van 22 tot 27 mm.
De bovenkant van de vleugels is oranje, met onregelmatige zwarte vlekken. De onderkant is bruin, met kleine vlekjes en een oranje band.
Small copper: https://butterfly-conservation.org/butterflies/small-copper
Het 18,5 hectare grote kasteelpark omvat nog heel wat historische elementen zoals een grachtenstructuur, vijver en dreven die centraal samenkomen in een ster. Heel wat van deze structuren dateren minstens uit de 18e eeuw, gezien ze al zichtbaar zijn op de kaarten van de Ferraris (1771-1778).
Het kasteelpark van Zellaer is vrij toegankelijk voor wandelaars.
dubbel klik een foto om te vergroten – double click a picture to enlarge
Wordt vervolgd – Bron: kempenslandschap.be
De klokjesgentiaantjes had ik gemist op de heide. Dus deze morgen na een regenbui en in de friste even terug om ze te gaan zoeken. Had ik toch net dat klein padje niet afgelopen toen ik er eerder was wegens de warmte. Had mij een weg onder de bomen gezocht.
Maar dus de gentiaan toch gevonden en enkele foto’s kunnen nemen vooraleer de tropische hitte weer toesloeg.
De plant wordt 15-60 cm hoog. De bladeren zijn niet breder dan 1 cm, lijn- tot lancetvormig en hebben een tot drie nerven. De rand van het blad is meestal iets omgerold. Het onderste blad is niet tot een lange schacht vergroeid.
De klokjesgentiaan bloeit van juli tot september met alleenstaande of twee bij elkaar zittende, donkerhemelsblauwe, 4-5 cm lange bloemen, die aan de buitenkant vijf groene strepen hebben en aan de binnenkant groen gestippeld zijn. Soms kunnen de bloemen ook wit zijn. De bloemen zitten in de bladoksels en aan het eind van de stengel.
De vrucht is een doosvrucht. De kleine, lichte zaden zijn ongevleugeld.
De plant komt voor in blauwgrasland, tussen kort gras, heide en veenmoerassen op natte, zure grond.
De klokjesgentiaan is een waardplant voor het gentiaanblauwtje (Maculinea alcon), dat de eitjes afzet op de ongeopende bloemen.
Gentiana pneumonanthe, the marsh gentian, is a species of the genus Gentiana. The species can be found in marshes and moorlands. It is the host-plant of the Alcon Blue (Phengaris alcon).
The marsh gentian is a rare plant of acidic bogs and wet heathlands whose bright blue, trumpet-shaped flowers appear from July to October, contrasting with the pinks and purples of the heath. There are particularly strong populations of this flower in the New Forest, where a white variety has also occurred.
The upright, unbranched stems of marsh gentian hold aloft the blue, trumpet-shaped flowers that are delicately striped with green. Narrow leaves are carried up the stem in pairs.
