Ik besloot een bezoek te brengen aan het Vinne in Zoutleeuw. Misschien niet de beste tijd na de hevige regenval maar toch… De weg er naar toe was één modderpoel, ik schoot in de modder tot aan mijn enkels. Gelukkig had ik goede wandelschoenen aan die tegen een stootje kunnen maar toch om je evenwicht te behouden was het niet makkelijk.
Hoe zou het pad erbij liggen? Het werd bijna volledig overdekt door het rietgras en het water reikte tot aan de rand.
Ik kwam aan bij het tweede pad en kon al genieten van de eerste schoonheid. Hier en daar stond het pad een heel klein beetje onder water en ik hoopte stiekem dat het toch zou houden.
Achter het bochtje op het pad zag ik mijn doel liggen: één van de kijkhutten. Ik wou de gele plomp, de waterlelies, de kikkers en de kokmeeuwen een bezoekje brengen.
Het water stond behoorlijk hoog, vond ik, voorzichtig zijn maar.
De kikkers lieten zich niet zien maar wel horen. Ze plonsden in het water telkens ik eraan kwam. Dat zal voor een volgende keer zijn.
De kokmeeuwen waren al van ver te horen en waren luid aan het “kweeerr-en”.
Wordt vervolgd.
