wandelen, walking in Leefdaal – de Voer (13 foto’s)

Een stukje wandelen langs de Voer in Leefdaal, smalle rivier tussen Tervuren en Leuven.

 

Click on a picture to enlarge – klik op een foto om te vergroten

 

Voer, oorspronkelijk Fura of Furo, is een wijd verspreide Germaanse waternaam. Denk maar aan de Limburgse Voer, de Veurs, de Vurre… afgeleid van bepaalde plaatsnamen zoals Tervuren, Voeren, Veurne… In essentie betekende Fura of Furo de glijdende, de stromende, de voerende, kortom waterloop of beek.

De bron van de Vlaams-Brabantse Voer ligt in het Kapucijnenbos in Tervuren, op een hoogte van ongeveer tachtig meter boven de zeespiegel. Via de vijvers van de Warande loopt ze door Vossem, Leefdaal en Bertem naar Leuven waar zij uitmondt in de Dijle op een hoogte van ongeveer vierentwintig meter. De beek is ruim vijftien kilometer lang. Het verval, dat in de bovenloop vrij belangrijk is, bedraagt gemiddeld vijf meter per duizend.

De Voer heeft geen bijrivieren tenzij enkele vlietjes die een aantal waterbronnen verbinden met de beek. Haar bekken heeft een oppervlakte van ongeveer 5 130 hectare. Het is langgerekt van vorm met een breedte die schommelt tussen drie en vier kilometer.

De beek onderging belangrijke menselijke ingrepen. Vijvers werden aangelegd, verschillende watermolens werden opgericht, een zekere kanalisatie van bepaalde trajecten en de overwelving van haar bedding in Leuven. Toch behoort haar loop tot de meest natuurlijke van Vlaanderen. Sommige delen van haar vallei zijn betoverend mooi.

Foto’s genomen in Leefdaal.

Bron: www

(Wordt vervolgd)

Advertisements

female holly blue – vrouwelijk boomblauwtje

 

 

De voorvleugellengte van de vlinder bedraagt tussen de 13 en 16 millimeter.

De vleugels van mannetjes zijn aan de bovenzijde vrijwel geheel fel lichtblauw met een smalle zwarte rand, terwijl de vrouwtjes een brede zwarte band langs de voorvleugels hebben. De franje is wit, bij de voorvleugel zijn er enkele zwarte onderbrekingen. De vlinder is met name goed te herkennen aan de zilverwitte tot lichtblauwe onderzijde van de vleugel waarop zwarte stippen te zien zijn. Verder vliegt deze vlinder niet of nauwelijks dicht bij de grond (beneden 50 cm hoogte), dit in tegenstelling tot vele andere blauwtjes.

***

The holly blue (Celastrina argiolus) is a butterfly that belongs to the lycaenids or blues family and is native to Eurasia and North America.

The holly blue has pale silver-blue wings spotted with pale ivory dots. In Europe, the first generation feeds mainly on the hollyspecies Ilex aquifolium but the second generation uses a range of food plants.

butterfly – vlinder

wat zou ik soms graag een vlinder willen zijn
in het begin nog heel klein
in een cocon zonder problemen
later ontpoppen tot een geweldige vlinder

maar ik voel me nu niet die geweldige vlinder
die ik zou moeten zijn
het liefst zat ik nog in die cocon
nog zo lief klein

ik had kunnen vliegen en de wijde wereld kunnen zien
maar ik werd gevangen, en gekwetst bovendien

zal ik ooit nog die mooie vlinder kunnen zijn
uit me cocon zonder pijn
wie leert me nu nog vliegen
wie laat me zien hoe het moet

@Daisy

 

bruin zandoogje – meadow brown *2 photos

Het bruin zandoogje (Maniola jurtina)

Het bruin zandoogje is een graslandvlinder die in hooilanden in enorme dichtheden kan voorkomen.

Hoe kan je het bruin zandoogje herkennen?

• Zandoogjes zijn middelgrote vlinders die hun naam danken aan zwarte vlekken met witte kern (‘oogjes’) die ze vertonen. Bij het bruin zandoogje zie je die vlek nabij de punt van de voorvleugel.
• Het bruin zandoogje heeft een spanwijdte van 40 tot 48 mm.
• In tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden, vertoont het bruin zandoogje vaak ook wat oranje (een zandoogje met oranje is dus niet altijd een oranje zandoogje). Op de onderkant van de voorvleugel zie je ook oranje. Bovendien heeft een vrouwtje bruin zandoogje op de bovenzijde nabij de voorvleugelpunt ook wat oranje (te zien wanneer de vleugels open gehouden worden). De achtervleugels zijn bij bruin zandoogje volledig bruin.
• Een veelgehoord kenmerk is de zwarte oogvlek: die heeft bij het bruin zandoogje doorgaans één witte kern; bij het oranje zandoogje zijn dat er meestal twee. Dit kenmerk is niet waterdicht: geregeld kom je uitzonderingen tegen (bijv. dit bruin zandoogje met twee witte kernen).
• Het beste kenmerk zijn de vlekjes op de onderzijde van de achtervleugel (te zien wanneer de vlinder zijn vleugels gesloten houdt). Bij het oranje zandoogje zie je er enkele kleine witte vlekjes. Bij het bruin zandoogje zijn er enkele minuscule zwarte vlekjes of ontbreken vlekjes volledig.
• De groene rups wordt maar zeer zelden gezien.

 

bron: http://www.natuurpunt.be

the first this year – de eerste dit jaar

 

Als iemand de naam weet, be my guest!

butterflies – vlinders (4 photos)

distelvlinder – painted lady

Op het verjaardagsfeestje van mijn oudste kleinzoon, 3 jaar, kon ik in de tuin nog enkele vlinders spotten. Helaas, ze openden hun vleugeltjes niet.

 

citroenvlinder – brimstone

 

Last Sunday it was the birthday party of my eldest grandson, 3 years. In the garden I could spot a few butterflies, unfortunately, they didn’t open their wings.

 

vlinders – butterflies

Boomblauwtje

Bont zandoogje

 

Mijn jacht op vlinders was pover, te warm en niet het moment. Eentje was al gehavend in de strijd en helaas namen durf ik er ook niet op kleven. Dank Frans voor de kennis.

peacock butterfly – dagpauwoog

 

Op wandel met de kleinkinderen in de tuin van mijn dochter en schoonzoon zag ik deze dagpauwoog zitten op de vlinderstruik.

bruin zandoogje – meadow brown

 

 

There is marked sexual dimorphism in this species. Males are less colorful, with smaller eyespots and much reduced orange areas on the upper forewings. They are also much more active and range far about, while females fly less and often may not away from the area where they grew up.

A variable number of smaller eyespots are usually found on the hindwing undersides. These may number up to 12 per individual butterfly, with up to 6 on each wing, but sometimes none. The factors that govern polymorphism in this trait are not resolved, although a number of theories have been proposed (Stevens 2005). On the other hand, the evolutionary significance of the upperwing eyespots is more obvious: The more active males have a markedly more cryptic upperside pattern, whereas the females have more opportunity to present their eyespots in a sudden display of colors and patterns that presumably startle predators so the butterfly has a better chance of escaping. Some specimens are bi-pupilled.

 

 

 

 

Het bruin zandoogje heeft een voorvleugellengte van 21 tot 28 millimeter. Het vrouwtje is iets groter dan het mannetje. Bij het mannetje is de bovenkant van de vleugels bruin. In de vleugelpunt van de voorvleugel bevindt zich een zwarte “oogvlek”. Bij het vrouwtje bevindt zich op de voorvleugel een oranje veld, en heeft de oogvlek meestal een witte kern. Verwarring met het oranje zandoogje is mogelijk, maar bij het vrouwtje van het bruin zandoogje zit geen oranje op de achtervleugel, of heel weinig, terwijl bij het oranje zandoogje de achtervleugel oranje met een bruine rand is. De achterrand van de achtervleugel is gekarteld.

 

Bron: wiki

swallowtail – koninginnenpage

The Old World swallowtail (Papilio machaon) is a butterfly of the family Papilionidae. The butterfly is also known as the common yellow swallowtail or simply the swallowtail (a common name applied to all members of the family, but this species is the ‘original’, first to go by the name). It is the type species of the genus Papilio and occurs throughout the Palearctic region in Europe and Asia; it also occurs across North America, and thus, is not restricted to the Old World, despite the common name.

The imago typically has yellow wings with black vein markings, and a wingspan of 65–86 millimetres (2.6–3.4 in). The hind wings of both sexes have a pair of protruding tails which give the butterfly its

common name from the resemblance to the birds of the same name. Just below each tail is a red eye spot.It can be distinguished from Papilio hospiton, which occurs sympatrically with it on Corsica and Sardinia, by the longer “tails” on the hind wings. It can be told apart from the Algerian species Papilio saharae only by counting the segments on the antennae.

 

Spanje - Spain (Canillas de Aceituno - Malaga)

De koninginnenpage (Papilio machaon) is een vlinder uit de familie van de pages (Papilionidae). De koninginnenpage heeft een voor een page relatief grote spanwijdte tot 75 millimeter, en overwegend gele kleuren. De vleugels hebben daarnaast een opvallende zwart-gele tekening met blauwe accenten, een rode vlek aan de achtervleugel en een langwerpig, zwart gekleurd vleugelaanhangsel dat de vleugelstaart of -slip wordt genoemd. De koninginnenpage heeft een zeer groot verspreidingsgebied in vergelijking met andere vlinders.

De koninginnenpage komt voor in vrijwel geheel Europa, grote delen van Azië en het uiterst noordoostelijke deel van Afrika, en is daarnaast ook algemeen in grote delen van Noord-Amerika. De page heeft een voorkeur voor open, bloemrijke landschappen. In het grootste deel van zijn areaal komt de vlinder nog algemeen voor, maar in sommige landen is de vlinder bijna uitgestorven, zoals in Groot-Brittannië. De koninginnenpage is een van de grootste vlinders die in België en Nederland wordt gevonden maar is hier geen algemene soort. In het grootste deel van westelijk en noordelijk Europa is het een zeldzame zwervende soort.

De rupsen leven voornamelijk van verschillende schermbloemige planten Ze hebben een heldere groene kleur en een opvallende tekening die bestaat uit zwarte dwarsbanden op de lichaamssegmenten die worden onderbroken door oranje vlekken.

Bron: Wikipedia