


In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row,
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.
We are the Dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow,
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields
Major John McCrae – 1915
Boezinge
————————————–
In Flanders Fields is een gedicht van de Canadese militaire arts en dichter John McCrae.
Hij schreef het begin mei 1915 in zijn hulppost bij Essex farm, 2 km ten noorden van het centrum van Ieper. De definitieve versie werd gepubliceerd op 8 december 1915.
Hij stierf op 28 januari 1918, toen hij aan het hoofd stond van het N° 3 Canadian General Hospital in Boulogne. Hij ligt begraven op de begraafplaats van Wimereux (Pas-de-Calais, Frankrijk).
Het archief ingedoken op zoek naar kleur en lente.
De Klaproos
De klaproos die in al haar eenvoud
een ontwakende weide siert
danst op het lied van de leeuwerik
die ‘ t begin van de zomer viert.
Opgetooid in het zuiverste gewaad
een bloedrood zacht fluwelen kleed
geeft ze aan de enkeling die haar ziet
het rijk gevoel van een groot poëet
antwoordt ze aan de vraag van de schilder
die haar pracht niet echt vatten kan
geeft ze zich aan kleine kinderhanden
waarin ze langzaam sterven zal
De klaproos die in al haar eenvoud
één dag zomer heeft gegeven
aan de poëet, de schilder en ‘t kind
zal voor altijd blijven leven.
– veronique loiselet –