




Dubbel klik op een foto om te vergroten – double click on a picture to enlarge

Dubbel klik op een foto om te vergroten – double click on a picture to enlarge
Pinksterzondag, had helemaal niet de intentie om te gaan wandelen. Een rustig dagje om het lichaam even te laten bekomen. Maar de lokroep van het mooie weer en de natuur werden te groot en om 12 uur vertrok ik dan toch richting het Torfbroek.
dubbel klik op een foto om te vergroten – double click on a picture to enlarge
Voor ik aan de wandeling start ga ik eerst een kijkje nemen bij de centrale vijver. Een gedeelte van de wandelwegen rond de vijver is afgesloten omdat het broedseizoen is. Enkel toegankelijk tussen oktober en maart.
Niettegenstaande het beperkt vliegtuigverkeer op Zaventem, vlogen er in die twee uren dat ik in het natuurgebied was toch een 10-tal recht boven mijn hoofd.
Het Torfbroek is een natuurgebied nabij Kampenhout-Berg in de provincie Vlaams-Brabant. Het wordt voornamelijk gekenmerkt door zijn grote centrale vijver en zijn merkwaardige geschiedenis als cultuurlandschap. Het gebied is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied ‘Valleigebied tussen Melsbroek, Kampenhout, Kortenberg en Veltem
De gemeentelijke overheid verkocht in 1928 dit natuurgebied aan een bouwmaatschappij voor de aanleg van een villawijk. Er volgden 50 jaar van aftakeling. Uiteindelijk kwam het onbebouwde deel in 1977 in beheer van Natuurpunt. Met man en macht worden de dichtgegroeide hooilanden en moerassen weer opengemaakt en open gehouden. Hoewel bepaalde littekens onuitwisbaar zijn, is het herstel opzienbarend.
In het natuurgebied is aan alles en iedereen gedacht.
Aan het einde van het hooiland moest ik even over een boerenslag (een aarden weg) wandelen naast het veld. De boer had mooie lijnen in zijn veld getrokken.
dubbel klik op een foto om te vergroten – double click on a picture to enlarge
In de bermen bloeiden de klaprozen…
Terug de hooilanden in en het hekje door waar
de kersen aan de bomen hingen, helaas nog niet rijp voor de pluk.
En dit was dus het grote dilemma van die dag… In een volgend logje…
Klik op een foto om te vergroten – click on a picture to enlarge
In de luchtbel van mijn droom
Dansen schimmen zwaar en loom
Rond mijn geest die zich kronkelt in verwarring
Zoekend waar de waarheid ligt
Tastend naar het zwakke licht
Vraag ik mijn illusies om bescherming
En zo blijf ik in de waan dat ik eeuwig zal bestaan
Dat de klaproos zal weerstaan aan wind en regen
Elke spiegel aan de wand
Toont de schim van mijn verstand
Maar ik wanhoop om het beeld van mijn gedachten
En ik kijk of niemand zegt
Wat nu waar is , wat onecht
En ik wacht maar, zonder iemand te verwachten
En zo blijf ik in de waan dat ik eeuwig zal bestaan
Dat de klaproos zal weerstaan aan wind en regen
’t Heeft geen zin de rol gespeeld
Die mij niet is toebedeeld
Want mijn deel geluk en leed is afgewogen
En mijn zucht naar eeuwigheid
Wordt toch nooit eens werkelijkheid
Maar de smaak ervan is zoet, hoewel gelogen.
En zo blijf ik in de waan dat ik eeuwig zal bestaan
Dat de klaproos zal weerstaan aan wind en regen
(c): R. Van Bambost
Het archief ingedoken op zoek naar kleur en lente.