Pasen, fris maar zonnig, een korte wandeling door Mechelen. We, mijn korte wandeling maatje, mijn hondje, mijn fototoestel en ik, starten op de Vismarkt. Vis is er al helemaal niet meer terug te vinden maar wel mensen die genieten van een straaltje zon.
We steken even ons hoofd om de Begijnenstraat maar in deze straat ligt het begijnhof niet, dus verder.
We kijken op verschillende mooie gevels.
Langs de Dijle stappen we verder voorbij het cultureel centrum. Om in al deze gebouwen binnen te gaan moet je over brugjes.
In de schaduw van de Sint-Romboutstoren vind je een uniek, historisch monument. ‘De Cellekens‘ is oorspronkelijk een gratis opvanghuis voor alleenstaande, behoeftige vrouwen.
De prachtige binnentuin brengt de drie vleugels in U-vorm samen. Het Conventshuis staat centraal met links en rechts de typische huisjes met rondboogdeuren, opgetrokken in 1854. Elk deurtje gaf oorspronkelijk toegang tot twee kleine kamers met bed, kast, stoel en tafel. Aan deze kleine ‘cellen’ dankt de instelling haar naam.
Na een lange periode van leegstand restaureren de nieuwe eigenaars ‘De Cellekens’, kunstenares Mariette Teugels en haar man, fotograaf Herman Smet. Ze krijgen daarvoor de prestigieuze Europa Nostra-prijs. In de nieuwe tuin zie je werken van haar. De kunstenares maakt vooral bustes en beelden van dieren en figuren.
Het gebouw De Cellekens is niet toegankelijk voor bezoekers. Jammer.
En dan zijn we bij de St. Romboutstoren. Ben er nog nooit binnen geweest en we gaan even piepen of de deur open is en we binnen een kijkje kunnen nemen.
De Mechelaar geniet graag van zijn stad, en terecht! Zeg nu zelf: een wandeling langs het water, te midden van het centrum, uniek en ontspannend. Wandelen over het drijvend stukje van het Dijlepad is een echte aanrader. Het pad leidt je langs (en over) de Dijle, tussen Haverwerf en Kruidtuin. Ontdek Mechelen vanuit een heel ander perspectief en bekijk de achterzijde van de oude huizen. De vele watervogels maken het stemmig en amusant, ook voor kinderen.
Zo kondigt de dienst Toerisme van de stad Mechelen wandelen langs de Dijle aan, wie ben ik omdat te veranderen. Ik weet dat ik ervan genoten heb.
Op het einde van de middeleeuwen werden in Mechelen een zestal molens gebouwd. De Volmolen, de enige nog overblijvende, werd onder meer aangewend om de waterstand op de Dijle te regelen .Het bijhorende molenhuis dateert uit de 16de eeuw. In oorsprong is een volmolen een watermolen die gebruikt werd om wol te vollen, zeg maar de kwaliteit van het wol te verbeteren door de weefselstructuur vaster en dichter te maken.
De huidige basiliek van Onze-Lieve-Vrouw van Hanswijk werd grotendeels gebouwd in de tweede helft van de 17de eeuw. Meest opvallend is natuurlijk de koepel met een hoogte van 34 meter. Algemeen beschouwd men de preekstoel uit 1743 als het mooiste kunstwerk van de kerk. De verre oorsprong van deze kerk ligt bij een legende uit de 10de eeuw, die verhaalt over een schip dat hier strandde op de Dijle en pas weer vlot kwam nadat een Onze-Lieve- Vrouwbeeld van boord werd gehaald.
De Kruidtuin of ‘Botanique’ heeft een rijke cultuurgeschiedenis. De groene oase dient sinds de middeleeuwen als tuin voor de commanderij van Pitzemburg. Na de afschaffing van de ridderorde wordt in de negentiende eeuw een Engelse landschapstuin aangelegd voor de leden van de elitaire Société Royale d’Horticulture. Na de Eerste Wereldoorlog wordt het als stadspark opengesteld voor het publiek.
Midden in de Kruidtuin staat het standbeeld van de bekende wetenschapper Rembert Dodoens (gemist :-)). Hij schreef in de zestiende eeuw het Cruydenboek, het allereerste werk over geneeskundige planten en kruiden. Vandaag is de Kruidtuin een gezellig, rustig park waar je kan genieten van het groen terwijl kinderen zich uitleven in de speeltuin.
Wat ik wel zag:
De Boerendans is een beeldhouwwerk uit de hand van Ernest Wynants en staat in de Kruidtuin. Het beeld is gemaakt in een typische Byzantijnse stijl.
Hendrik Van Perck (Mechelen, 24 juli 1869 – Etterbeek, juni 1951) was leerling van de Mechelse beeldhouwer Jozef Willems. Zelf was hij van 1900 tot 1935 leraar aan de Mechelse Academie voor Beeldende Kunsten. Hij ontwierp, onder andere, het gedenkteken voor de Boerenkrijg te Bornem.
Van het beeld ‘Adolescence – ma fille’ in de Kruidtuin wordt verteld dat het bekostigd werd door dankbare ouders als herinnering aan het heldhaftige optreden van een hazewind die hun dochter van de verdrinkingsdood redde. Dit is echter een legende. Het beeld werd immers door de Belgische Staat in permanente bruikleen gegeven aan de stad Mechelen, die het in de Kruidtuin plaatste.
Bron: Wikipedia
Mijn achterstand voor de photo challenge van Thomas Pannenkoek even inlossen: inzending januari.
zo verliefd als twee tortelduifjes. Ik moet je teleurstellen, het zijn geen tortelduifjes maar ze zijn wel verliefd, verliefde vogels.
