We vervolgen het pad en hebben hier en daar een doorkijkje. Er vliegen prachtige grote libellen maar je kan absoluut niet aan het water om ze daar bezig te zien of te fotograferen.
We vinden zelfs een appeltje tegen de dorst…
De herfst op komst…
Wordt vervolgd.
schorpioenvlieg – scorpionfly / kropaar – orchard grass or catt grass
Van de verschillende wandelingen door het Silsombos is deze wandeling vermoedelijk één van de minst interessante en toegankelijke stukken van het bos, althans het eerste gedeelte. Je moet al goed zoeken naar de toegang en als je erdoor gaat, tussen twee bebouwingen, bekijkt men je maar raar.
Of the various walks through the Silsombos, this walk is probably one of the least interesting and accessible parts of the forest, at least the first part. You have to search well to find the access and if you go through it, between two houses, people look weird at you.
De bramen, distels en netels groeien tot boven je oren, goede bescherming is nodig, lange broek en lange mouwen. Verder in het bos wordt het drassig, zeker na een regenbui. De muggen zoemen en prikken erop los.
The blackberries, thistles and nettles grow above your ears, good protection is needed, long pants and long sleeves. Further in the forest it gets boggy, especially after a rain shower. The mosquitoes buzz and prick.
Ik zag er de bosandoorn, de taaie stengels zijn ruwbehaard en vierkantig. De hoogte is 30-120 cm. De bosandoorn groeit op beschaduwde plaatsen in met name bossen en heggen. Bij kneuzing van de plant scheidt deze een onaangename geur af. De bladeren zijn langgesteeld, eirond en gekarteld en gezaagd.
De tweelippige bloem is purperachtig bruin met witte vlekjes en heeft een doorsnede van 1-1,5 cm. De kelk heeft vijf smalle tanden en beschikt over klierhaartjes. Er worden schijnkransen gevormd van zes bloemen samen, die zich openen van juni tot augustus. De vrucht bestaat uit vier nootjes.
Stachys sylvatica, commonly known as hedge woundwort, whitespot, or sometimes as hedge nettle, is a perennialherb growing to 80 cm tall in woodland and unmanaged grassland. In temperate zones of the northern hemisphere it flowers in July and August. The flowers are purple. The leaves, when crushed or bruised, give off an unpleasant fetid smell.
Wordt vervolgd – to be continued
zaterdag 13 juni
En daar stond ik dan voor die boomstam. Géén weg eromheen, erover klauteren onmogelijk, veel te hoog. Er was maar één mogelijkheid eronder door. Nu zo simpel was dat niet. Die onderste stam was maar een 60 cm verwijderd van de grond, moest ik rollen, kon ik op handen en knieën?
Rugzak af en doorgegooid naar de andere kant van de boomstam, op handen en knieën en proberen of het lukt met een kapotte rug en een heupprothese… op handen en knieën met een fototoestel met een 200 mm lens door de modder te ploeteren 🙂 ja ja er lag modder waar ik moest kruipen. Thuis, schoenen en broek in de wasmachine. Hieronder zie je waarom ik het gewaagd heb.
Dubbel klik op een foto om te vergroten – double click on a picture to enlarge
Bermooievaarsbek, echte koekoeksbloemen, kamgras, gras, boterbloemen, kale jonker en klaver.
smeerwortel
Dubbel klik op een foto om te vergroten – double click on a picture to enlarge
De bosorchissen.
In tussentijd heb ik een padje gevonden meer rechtstreeks naar de prachtige flora en fauna.
Pinksterzondag, had helemaal niet de intentie om te gaan wandelen. Een rustig dagje om het lichaam even te laten bekomen. Maar de lokroep van het mooie weer en de natuur werden te groot en om 12 uur vertrok ik dan toch richting het Torfbroek.
dubbel klik op een foto om te vergroten – double click on a picture to enlarge
Voor ik aan de wandeling start ga ik eerst een kijkje nemen bij de centrale vijver. Een gedeelte van de wandelwegen rond de vijver is afgesloten omdat het broedseizoen is. Enkel toegankelijk tussen oktober en maart.
Niettegenstaande het beperkt vliegtuigverkeer op Zaventem, vlogen er in die twee uren dat ik in het natuurgebied was toch een 10-tal recht boven mijn hoofd.
Het Torfbroek is een natuurgebied nabij Kampenhout-Berg in de provincie Vlaams-Brabant. Het wordt voornamelijk gekenmerkt door zijn grote centrale vijver en zijn merkwaardige geschiedenis als cultuurlandschap. Het gebied is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied ‘Valleigebied tussen Melsbroek, Kampenhout, Kortenberg en Veltem
De gemeentelijke overheid verkocht in 1928 dit natuurgebied aan een bouwmaatschappij voor de aanleg van een villawijk. Er volgden 50 jaar van aftakeling. Uiteindelijk kwam het onbebouwde deel in 1977 in beheer van Natuurpunt. Met man en macht worden de dichtgegroeide hooilanden en moerassen weer opengemaakt en open gehouden. Hoewel bepaalde littekens onuitwisbaar zijn, is het herstel opzienbarend.
In het natuurgebied is aan alles en iedereen gedacht.
Aan het einde van het hooiland moest ik even over een boerenslag (een aarden weg) wandelen naast het veld. De boer had mooie lijnen in zijn veld getrokken.
dubbel klik op een foto om te vergroten – double click on a picture to enlarge
In de bermen bloeiden de klaprozen…
Terug de hooilanden in en het hekje door waar
de kersen aan de bomen hingen, helaas nog niet rijp voor de pluk.
En dit was dus het grote dilemma van die dag… In een volgend logje…
De gewone margriet is karakteristiek voor graslanden die gemaaid worden, zoals bermen en hooilanden. Vaak kiemt de margriet op tijdelijk open plekken in het grasland, zoals molshopen.
De naam margriet komt van het Oudgriekse margarites, dat weer uit het Babylonisch komt en parel betekent.
Liefste broer
Een dier als foto was beter geweest of rode pioenen…
Een schaap dat stond te blèren van zodra het je hoorde afkomen met je fiets van school
Jij met een schaap op de hooiwagen
Een kat die niet meer wilde eten omdat jij met de ziekenkas op verlof was
Een eend die overal achter je aan waggelde
En later, later was je niet meer weg te slaan bij de paarden
Je reed kilometers om ze elke dag na je werk te kunnen verzorgen, toe te fluisteren…
Met veel pijn in mijn hart ‘klein-n’ en nu zou je boos zijn op mij 🙂 je was een kop groter 🙂
Maar je bleef mijn kleine broer
Ook hier zijn er tonderzwammen te vinden in het bos maar veel minder dan in het Steentjesbos dat hier niet zo veraf ligt.
Ik vind de Dode Beek prachtig, ze ligt open en betoverend onder de piepende zonnestralen.
Vooraleer verder te wandelen langs de Dode Beek neem ik een kijkje op de St.-Servaeskapelweg die verder loopt langs het bos en de velden.
Het is duidelijk de bedoeling van de ouders met kinderen om via dit bosje mee te doen aan de berenzoektocht gestart in de coronaperiode om de kinderen buiten te krijgen en er een zoektocht aan te verbinden.
De flora groeit langs de oever van de Dode Beek, pinksterbloemen, boterbloemen, fluitenkruid, …
Hier ben ik terug aan de Rotvinkenstraat en kom ik direct uit op een geasfalteerde weg die mij terug brengt naar mijn startpunt.
Ik neem afscheid van mijn wandeling met een mooie bloesem.
DOEI!
Velden vol paardenbloemen, worden velden vol pluizenbollen.
