Tijdens onze midweek met kinderen en kleinkinderen, begin augustus, logeerden we in de bed and breakfast de vossenbarm.
Een zeer warm onthaal, fantastisch ontbijt en topgastvrouw!
dubbel klik op een foto om te vergroten – double click on a picture to enlarge
klik op een foto om te vergroten – click on a picture to enlarge
Op paarden kun je altijd vertrouwen
Op paarden kun je bouwen
Je kunt bij ze lachen en huilen
Nee, ik wil niet van lievelingsdier ruilen
Een snoepje omdat hij braaf is geweest
Het is een superlief beest!
Ik doe het hek open
Daar komt het paard al aangelopen
Ik verstop mijn hoofd tussen zijn manen
Daat komen die tranen
Ik sta er een uur
Ik was helemaal overstuur
Door het paard ben ik weer vrolijk
Hij is mijn beste vriend, natuurlijk!
Ik kan me geen betere vriend wensen
Hij is liever dan de meeste mensen!
Bron: 1001gedichten
Dag zwanen
En dan de zwanen nog, wat zeg je van de zwanen
‘t is niet bepaald een Topic of the Day
Maar ach ik loop een beetje langs de lanen
En zie er twee
Achthonderd dichters hebben al gezegd
Dat ze zo roerloos op de waterspiegel drijven
En dat ze statig zijn, jazeker, en terecht.
Ik hoef dat dus niet nog eens op te schrijven
Maar wat mij altijd opvalt in zo’n zwaan
Hij heeft het allemaal allang bekeken
Noch Billy Graham noch McCarthy gaat hem aan
Hij wil er dan ook met geen woorden over spreken.
Hij twijfelt niet wat hij moet doen in z’n gezin
Hij weet het allemaal vanzelf, daar in dat water
En hij zegt nooit tot zijn hooghartige vriendin:
Het ligt aan jou, je moet eens naar de psychiater.
Dat is dus zeer benijdenswaardig, en we moeten
Meer over zwanen praten en vooral een keer
naar het plantsoen gaan en ze heel eerbiedig groeten.
Dag zwanen. Kom daar gaan we dan maar weer.
Uit “Tot hier toe” van Annie M. G. Schmidt
Het stokstaartje (Suricata suricatta) is een klein roofdier dat tot de mangoesten behoort. Hij wordt ook wel “aardmannetje” genoemd en bewoont alle delen van de Kalahari in zuidelijk Afrika (Angola, Botswana, Namibië en Zuid-Afrika). In het Afrikaans en het Engels worden stokstaartjes “meerkat” genoemd. Het stokstaartje eet voornamelijk insecten, spinnen, schorpioenen en slakken. Van alle mangoesten zijn de stokstaartjes de meest sociale. Het stokstaartje wordt niet bedreigd en kan in huizen worden aangetroffen.
***
The meerkat or suricate (Suricata suricatta) is a small carnivoran belonging to the mongoose family (Herpestidae). It is the only member of the genus Suricata. Meerkats live in all parts of the Kalahari Desert in Botswana, in much of the Namib Desert in Namibia and southwestern Angola, and in South Africa. A group of meerkats is called a “mob”, “gang” or “clan”. A meerkat clan often contains about 20 meerkats, but some super-families have 50 or more members. In captivity, meerkats have an average life span of 12–14 years, and about half this in the wild.
Bron/Source: wikipedia
Heel lang heb ik niet beseft dat er zoveel verschil in de onze-lieve-heersbeestjes was. Ik had het idee dat ze allemaal gelijk waren… Pas toen ik ze begon te fotograferen zag ik dat ze verschilden van kleur en aantal bollekes… Nooit te oud om te leren 🙂
Onlangs las ik dat een blogster zichzelf heeft uitgedaagd om de 24 verschillende soorten te fotograferen. Ik ben er heel benieuwd naar.
Ik vroeg mij af wat dit was, het bewoog niet, bleef hangen en ik wou het toch niet stuk maken. Even mijn licht opsteken bij Klaproos en ja juist, zij had er onlangs nog een blogje overgemaakt. HIER kan je de bijna hele ontwikkeling zien.
Libellen zijn fascinerende insecten. Hoewel de meeste belangstelling voor libellen uitgaat naar de vliegende imago’s, brengen libellen veruit het grootste deel van hun levenscyclus onder water door als larve. Als die het water verlaat en voor het laatst vervelt, blijft een visitekaartje achter: het larvenhuidje.
Bron: vlindernet
Na de (Vlaamse) gaai kwam ik een iets gevaarlijker vogel tegen en daar ze onlangs vanuit onze gemeente in het nationale nieuws kwamen, wegens aanvallen op mensen ter bescherming van hun nesten, bleef ik op mijn hoede. De vogel had echter geen slechte bedoelingen.
Kraaien leven meer solitair dan roeken en kauwen. Het zijn intelligente vogels die zich makkelijk aanpassen aan verschillende diëten; ze zijn van alle markten thuis maar wel vrij schuw en duidelijk moeilijker te benaderen dan kauwen. In kleine tuinen zal je ze niet vaak zien. Ze eten o.a. wormen, insecten, fruit, zaden, keukenafval, eieren en jonge vogels. Ze foerageren meestal in paren, meer zelden in wat grotere groepen, vooral op weide- en akkerbouwland, niet in dichtbegroeid landschap. Kraaien hebben een reputatie als jagers van kleine vogeltjes en nestenuithalers en werden om die reden in het verleden vaak genadeloos vervolgd. Er zijn meldingen van aanvallen op levende vogels (spreeuwen, houtduif en kievit) die in vlucht tot landen werden gedwongen en dood gepikt en opgegeten. Daardoor fungeren ze als een natuurlijke predator van vogelpopulaties. Het zijn ook aaseters die foerageren op doodgereden dieren langs de weg.
The plumage of carrion crow is black with a green or purple sheen, much greener than the gloss of the rook. The bill, legs and feet are also black. It can be distinguished from the common raven by its size (48–52 cm or 19 to 20 inches in length as compared to an average of 63 centimetres (25 inches) for ravens) and from the hooded crow by its black plumage, but there is frequent confusion between it and the rook. It has a wingspan of 84–100 cm or 33 to 39 inches. The beak of the crow is stouter and in consequence looks shorter, and whereas in the adult rook the nostrils are bare, those of the crow are covered at all ages with bristle-like feathers.
Hèhè het is mij eindelijk gelukt om nog eens een vogel in de vrije natuur te fotograferen en dan nog de (Vlaamse) gaai! Ofwel zijn er dit jaar meer vogels ofwel zie ik ze beter vliegen na mijn cataract operatie :-). In elk geval kan die vogel mij qua schoonheid nog altijd bekoren.
De gaai is 32 tot 35 cm lang. De vogel is overwegend grijsbruin met een roze tint. De keel, onderbuik, anaalstreek, de stuit en een gedeelte van de handpennen zijn wit. Kenmerkend zijn een brede zwarte snorstreep en een blauw vleugelveld dat bestaat uit lichtblauwe veertjes met daarin een fijne, zwarte bandering. De vogel kan bij opwinding de kruinveren opzetten, deze zijn afwisselend licht van kleur met zwart.
The Eurasian jay (Garrulus glandarius) is a species of bird occurring over a vast region from Western Europe and north-west Africa to the Indian Subcontinent and further to the eastern seaboard of Asia and down into south-east Asia. Across its vast range, several very distinct racial forms have evolved to look very different from each other, especially when forms at the extremes of its range are compared.
The bird is called jay, without any epithets, by English speakers in Great Britain and Ireland. It is the original ‘jay’ after which all others are named.
Ik was al een tijdje aan het wachten om deze vogel te kunnen fotograferen. Hij komt regelmatig eten op mijn tuintafel aan de opgeschoten winterzaden. Merelvrouwtje.
