Lente in aantocht
Wereld draait om corona
Klok een uur vooruit
lentegevoel – spring feeling
Tag: Algemeen
De wilgenkatjes bloeien – the willow cats are blooming
De wilgenkatjes staan in bloei. Er komt nu volop stuifmeel binnen. Het voorjaar is echt begonnen.
De bloeiwijze van de wilg heeft de vorm van een katje en groeit uit de zijknoppen van een eenjarige twijg. De pluizige zaden worden door de wind verspreid, maar zijn slechts korte tijd kiemkrachtig. De meeste soorten zijn te vermenigvuldigen door middel van stekken.
Wilgen zijn pioniersoorten met een grote lichtbehoefte. Wilgen komen in Nederland en België veel voor langs sloten en plassen. Wilgen houden namelijk over het algemeen van een vochtige bodem en groeien zeer snel.
Een extraatje: je verjaardag vieren in moeilijke tijden, het kan leuk zijn! Creativiteit! Dank lieve blogstertjes 🙂
Schaapjes – sheep
Een fietstochtje van 5 km, eerder wat rondrijden in het dorp, apotheek, brood en wat beleg… Frisser vandaag dan de vorige twee dagen, eergisteren toerde ik 25 km en gisteren zat ik een drietal uur op mijn terras in het zonnetje met een goed boek. Zelfs mijn klein parasolletje moeten bovenhalen om wat schaduw op mijn hoofd te hebben. De lente zet haar poorten open, planten en bloemen ontluiken en dieren worden geboren.
Helaas ook in tijden van corona begraaft vandaag een oud-collega zijn vrouw, 70 jaar en horen je naasten dat er in hun familie iemand kanker heeft. Het leven raast verder…
Fietsen in tijden van – corona – cycling in times of
GISTEREN. Opgedragen aan de mensen die het wat moeilijker hebben. Een hart onder de riem.
Het is zondag, een coronazondag, weer een dag alleen. Ga ik de hele dag binnenzitten? Zin om te wandelen heb ik niet. Een leeg dorp, te ver te voet naar de natuur. Goed dan nemen we de fiets. Voor de tweede keer deze week haal ik hem van stal. Ik rij naar de Dijle en neem de Pater Damiaandijk, links vandaag, voor de eerste keer in mijn leven. Nieuwe natuur toont zich.
Hoog op de fiets en boven de Dijle waan ik me terug in mijn jeugdjaren, fietsen in de natuur, vrijheid… Goed ingepakt, dikke jas, handschoenen, sjaal en muts, de zon in de ogen, toch druppelt er een traan over mijn wangen, niet van verdriet maar van de koude. De zon schijnt, er staat een blauwe lucht maar de wind is strak en koud.
Ik ben om één uur gestart met mijn toertje. Nog niet het warmste moment, maar ik vreesde voor teveel volk als het later werd. Kwam al heel wat wandelaars en fietsers tegen maar wat wil je absoluut niet tegenkomen op zo’n pad?
- twee wielerterroristen naast mekaar die niet willen wijken
- een 15-jarige oen die een voetganger voorbij steekt, terwijl ik die voorbijsteek in de andere richting
- twee ruiters naast mekaar die niet willen wijken => even midden van de straat rijden (knipoog)
- door de bocht rijden terwijl er iemand op jouw gedeelte afkomt in de tegengestelde richting
Heel wat mensen houden zich wel aan de regels en we knikken, zeggen dag, lachen of zwaaien eens.
Na enkele kilometers rijd ik van de dijk af en ga nog wat kilometertjes rijden in een lus om terug thuis te geraken. Een aantal ervan zijn tegen wind. Jakkes dat is duwen, ook met een elektrisch paard. Mijn luchtwegen of longen doen pijn, de kou zet er zich op en plots denk ik terug aan dat onderzoek van meer dan 20 jaar terug, ja juist, ik heb een longwegvernauwing (verminderde capaciteit bij het uitblazen van de lucht). Moet hier ooit eens een anekdote over vertellen, misschien??? ja misschien *** Na een ritje van zo’n 12 km ben ik terug thuis.
Ik schenk mij een koffietje in en neem twee speculaasjes. Tijdens mijn tocht zag ik hele gezinnen zonnen op het terras. Zou ik ook kunnen zonnen op mijn terras? Ik trek naar buiten, vlei mij neer in mijn ligstoel (krijg maar geen rare gedachten 🙂 ) en kom er de twee volgende uren niet meer uit. Heb ik een boek bij? Neen helemaal niet. Alleen mezelf en de geluiden die ik kan opvangen, een overvliegend vliegtuig met coronapotentiëlen, cabrio’s, SUV’s, oldtimers, motards. Die vier laatsten hielden zich al helemaal niet meer aan de snelheidsregels want die bestaan niet meer in tijden van corona (let er maar eens op als je met de wagen gaat winkelen…) en waarom die allemaal onderweg waren? Ook voertuigen met vier of vijf personen, ouders met de kinderen. Moesten die ook niet thuis blijven?
Maar toch trek ik me terug in de stilte die af en toe neerdaalt, soms verblijdt door de kwetterende vogels.
Al een aantal dagen spookt de naam Gabriel García Márquez door mijn hoofd en denk ik aan zijn boeken honderd jaar eenzaamheid en liefde in tijden van cholera geschreven in de jaren 1967 en 1985.
EENZAAMHEID: jezelf oprollen van kop tot teen – copyright ikke 🙂
een overlever – a survivor
Deze witte krokussen hebben de natte weken overleefd en konden zaterdag 14 maart hun kelkjes openen voor de zon (en voor mij 🙂 ).
These white crocuses survived the wet weeks and were able to open their chalices for the sun on Saturday March 14 (and for me 🙂).
De boer haalt zijn paard van stal – the farmer takes his horse from the stable (3 pics)
YES! De boer haalt zijn paard van stal, ik heb mijn stalen ros van stal gehaald. Na 40 jaar fiets op stal, geen tijd, geen goesting, auto nemen, niet meer kunnen door medicatie en een nieuwe heup operatie, ben ik voor het eerst weer op de fiets gestapt.
Zoiets verleer je niet! Maar je moet je benen rondgedraaid krijgen. Als kind van 3 jaar fietste ik al naar school en dat was iedere dag toch een 12 km. Tijdens vakanties maakte ik rondjes tussen de 50 en 100 km terwijl mijn ouders niet wisten waar ik naar toe was. Ik ook trouwens niet op voorhand 🙂 . Ik fietste, het was mijn enige mogelijkheid om met iemand in contact te komen. En als we nu beperkt worden om andere redenen, dan gaan we weer fietsen. Kunnen ze niet zeggen dat ik te ver van huis ben, want 50 km zit er voorlopig niet in 🙂 . Vandaag 8 km en daar was ik heel gelukkig mee. Die oude benen kunnen iets meer dan enkele jaren terug!
De paardjes zijn ook van stal gehaald want vorige week waren ze nog niet in de wei. Ze graasden er lustig op los.
De prachtige bloei van de sleedoorn deed mij even de hand op de rem zetten. Nu de batterijtjes van de fiets terug opladen en wie weet de komende dagen als het weer een beetje mee wil, dat we nog eens het paard van stal halen!
Het einde van de eerste volledige dag onder de strenge corona-maatregelen.
Retraite – Retreat / stilte tuin – silent garden / 4 (15 pics)
Was ik niet in de hemel, dan was ik toch in de stiltetuin van het Ursulinenklooster te Tildonk.
De openstaande poort en de Engelenburcht, niet die in Rome noch die in NL, verwelkomen je in de tuin.
Mijn blik ging onmiddellijk de richting van de bloeiende magnolia uit. Aan die schoonheid kan ik niet weerstaan. Toch trek ik even verder de tuin in.
Ook hier heeft de regen van de laatste weken toegeslagen.
Ik heb jullie rustig laten genieten van nog hoekjes en kantjes van de tuin.
Lindendreef: architectuur met religieuze inslag als inspiratie voor snoeivorm.
Vooraleer te vertrekken, gun ik mezelf nog een pleziertje.
Dit was mijn eerste corona-wandeling. Ik wens jullie een goede gezondheid en hou het veilig voor jezelf en anderen.
EINDE
Retraite – Retreat / openluchttentoonstelling – open air exhibition / 3 (10 pics)
Een groep van een dertigtal Duitse kunsthistorici, fotografen en architecten trok honderd jaar geleden door ons land voor een uniek project. Tussen de zomer van 1917 en de herfst van 1918 maakten ze meer dan 10.000 beeldopnames van Belgische kerken, begijnhoven, kastelen, burgerwoningen, gedenktekens, kunstwerken en interieurs, allemaal op glazen platen. In 1927 kon de Belgische overheid de volledige collectie glasnegatieven kopen en sinds 1948 wordt de verzameling beheerd door het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium (KIK). – English text: at the bottom
Er wordt een stukje van dit uitzonderlijke fotomateriaal uit Vlaams-Brabant getoond in Haacht (Tildonk) en Halle. Ik laat jullie een klein stukje zien van wat er te vinden is in Tildonk op de openluchttentoonstelling van het Ursulinenklooster, de rest moet jezelf ontdekken!
Hier is trouwens ook het Belevingscentrum ’14-’18 waarover ik vroeger een blog waagde (momenteel gesloten wegens coronavirus COVID19 dd. 15 maart 2020).
Morgen gaan we helemaal voor de tuin en de natuur!
Wordt vervolgd – to be continued.
Breaking news
Mijn blog over de Retraite moeten uitstellen wegens dringend nieuws!
Have to postpone my retreat blog due to urgent news!
samenscholing – gathering
meer blauw op de straat – more bleu on the street
Lente in het land! – Spring in the country!
Retraite – Retreat / 2
Mij kunnen losrukken uit de ban van de rode kweepeerbloesems… en aangekomen in Tildonk bij de Leuvense Vaart. Die stroomt van Leuven tot Mechelen.
I can tear myself away from the spell of the red quince blossoms … Arrived in Tildonk at the Leuvense Vaart. It starts in Leuven and ends in Mechelen
Over het kanaal Leuven-Dijle, beter gekend als de Leuvense Vaart, werd in Tildonk een nieuwe brug gebouwd. De weg aansluitend aan de nieuwe brug moet het zware verkeer uit de dorpskom weren. De weg zelf komt er pas in de komende jaren. Typisch Belgisch?
A new bridge was built in Tildonk over the Leuven-Dijle canal, better known as the Leuvense Vaart. The road connecting to the new bridge must keep heavy traffic out of the village center. The road itself will only be built in the coming years. Typically Belgian?
Nog even genieten van het uitzicht en het piepende zonnetje – Enjoy the view and the sunbeams.
Morgen zijn we dan echt op onze plaats van bestemming – Tomorrow we will really reach our destination.
Wordt vervolg – to be continued
