Amersfoort: Eemhaven – The Netherlands (einde)

Wegens tijdsgebrek en het niet afweten van deze plek ben ik maar even op verkenning geweest. Een uitgebreider bezoek zal voor een volgende keer zijn. 

Toen ik eraan kwam wandelen, de Eemhaven, was dit voor mij een totale verrassing. Je komt uit een oude stad, je wandelt door een prachtige poort en plots stuit je op een muur, hoge ‘lelijke’ gebouwen en een trein die voor je neus voorbij raast. Althans dat was mijn eerste indruk. Heel voorzichtig ben ik onder de brug doorgegaan om een kijkje te nemen. Op een bepaald moment waren mijn ogen ter hoogte van het water…Wat ik daar zag kon al meer mijn goedkeuring wegdragen maar ik vind de overgang nog steeds heel ruw, onverwachts.

De aanleg van het Eemhavengebied was al gestart voor de Tweede Wereldoorlog met het graven van de monding. Die monding, die er al lag voor de vereniging van Rotterdam met Pernis (eind 1933), kreeg bij besluit van burgemeester en wethouders op 17 juli 1934 de naam Eemshaven. In de Tweede Wereldoorlog wilde men de Eemshaven voltooien naar het voorbeeld van de Keile- en de Persoonshaven. Hoewel het aanvankelijk de bedoeling was de aanleg in het kader van de “gemeentelijke werkverruiming” te doen plaatsvinden, kon met het karwei om verschillende reden en niet begonnen worden. Na de oorlog werd het dan ook op de gebruikelijke wijze, en niet als werkverschaffingsproject, aanbesteed.

Vandaag wordt de Eemhaven omschreven als: Eemhaven Amersfoort is dé nieuwe ‘ankerplaats’ voor de pleziervaart op de Randmeren en voor campers. Uniek gelegen aan de voet van de eeuwenoude Koppelpoort. Geniet van de sfeer, het water, de schepen en de vrolijke mensen.

Enkele gebouwen trokken de aandacht.

De stad Amersfoort had haar voorraadhuizen graag binnen de ommuring staan. Daar was het veilig en kon controle uitgeoefend worden over de handel, net als bij elke andere stad. Met het groter worden van de bevolking, de schepen en de nijverheid was dit in de loop van de 19^e eeuw niet meer mogelijk. Jonas van Vollenhoven is geboren in Stompwijk en is 55 jaar oud als hij het pakhuis d’ Eersteling in 1904 opent, buiten het centrum aan de Eem als transportweg. Hij woont al sinds 1870 in Amersfoort en is eigenaar van de N.V. Stoomolieslagerij en Graanhandel en de daarbij horende gebouwen verderop aan de Grote Koppel. Firma J. van Vollenhoven handelde tevens en gros in grutterswaren, bakkersmeel, specerijen en andere kruidenierswaren. De goederen werden aan- en afgevoerd via de Zuiderzee en de Eem. Het pand werd gebouwd in 1870 in opdracht van de firma J. van Vollenhoven en ontworpen door Herman Kroes.

Aan de Eem staat nu alleen nog d’ Eersteling als herinnering aan deze agro-industrie. In 2004 is het verbouwd tot kantoorpand. Het pand is een Rijksmonument.

Aan de overkant van de Eem zag ik nog het Eemhuis.

Het Eemhuis is het culturele centrum van Amersfoort op het Eemplein, ontworpen door Neutelings Riedijk Architecten en herbergt vier organisaties; Archief Eemland, de Bibliotheek Eemland, Kunsthal KAdE en Scholen in de Kunst. Bovendien is het secretariaat van Volksuniversiteit Amersfoort in het Eemhuis gevestigd.

Als ik nog eens in Amersfoort kom, zal ik op dat plein toch eens een kijkje moeten gaan nemen.

Toen werd het tijd om terug te gaan. Ik moest nog de hele stad terug door om bij mijn auto te geraken. Onderweg zag ik toch nog wat mooie dingen die ik jullie niet wil ontnemen.

Gedicht van oud-stadsdichter van Amersfoort Cees van Weerd, gevonden op de Weverssingel.

 

Nog meer op de Weversingel:

De Langestraat NUL33. Moet je zeker binnengaan en dit historisch pand in jugendstil bekijken. Een fantastische hotspot voor food en borrel.

 

En wat zie je onvermijdelijk als je in Nederland bent? Je kan er toch niet langs kijken!

Het was een fijne dag en beslist om nog eens over te doen en nieuwe plaatsen te ontdekken!

Dubbel klik op een foto om te vergroten – double click on a picture to enlarge

 

EINDE